ജലസന്ധി

ഞാന്‍ അപ്പുറം

നീ ഇപ്പുറം

നമുക്ക് മദ്ധ്യേ ആരുടെ 

ചരിത്രവും വഹിച്ചാണ്

ഈ പുഴ ഒഴുകുന്നത്

ഓരോരുത്തരിലും 

ഓരോ പുഴയുണ്ടെന്നു

 നീ പറയുന്നു

എന്റെ പുഴ മരിച്ചു പോയ

അമ്മയാണെന്ന് ഞാന്‍ പറയും

പുഴ നെഞ്ഞിലങ്ങോളമിങ്ങോളം

കിനാപാത താണ്ടും 

കുഞ്ഞു മല്സ്യങ്ങലാരുടെ 

ഭുതകാലത്തിന്റെ ചുണ്ടയിലാണ് 

കൊത്തുന്നത്?

പക്ഷിച്ചിറകുകള്‍

കാറ്റിനെ  മുറിച്ചു കടന്നു  

സ്വപ്നങ്ങളുടെ മുട്ടകള്‍ക്കുമേല്‍ 

അടയിരിക്കുന്നു

പുഴ വെറും പുഴയാനെന്നും

നാം ഉണക്കമരങ്ങളനെന്നും 

എനിക്കിപ്പോള്‍ തോന്നുന്നു

അരുത്, അങ്ങനെ പറയരുത്

ജീവന്റെ വിത്ത് മുളച്ചു 

പൊങ്ങിയത് പുഴഗര്‍ഭത്തിലാണ്

നോക്കു, നീന്തലറിയില്ലല്ലോ

ഈ പുഴ മുറിച്ചു ഞാനെങ്ങനെ 

നിന്നരികിലെത്തും

എന്ത്, നിനക്കും

 നീന്തലറിയില്ലെന്നോ? 

എങ്കിലും നീ 

പുഴ പടര്‍ന്നു ജലം പിളര്‍ന്നു 

എനിക്കൊരു ആലിംഗനം തരു 

ഞാനെന്റെ വേര് 

നിന്നില്‍ പടര്‍ത്തി 

ശിശിരത്തില്‍ ഇലയായ് പൊഴിയട്ടെ 

ഒരിക്കല്‍ 

കരിയിലകള്‍ കത്തിച്ചു 

തണുപ്പ് മറക്കുന്ന വഴിപോക്കര്‍

നമ്മുടെ ചരിത്രം പറഞ്ഞു തുടങ്ങും